Rubensowskie kształty
Z dzieł autorstwa Paula Rubensa, jak i innych artystów epoki baroku, spoglądają na nas pulchne modelki o krągłych kształtach.
Ktoś, kto wie nieco więcej o epoce baroku, doskonale zdaje sobie sprawę, że szerokie biodra, duże brzuchy oraz krągłe pupy, to nie tylko indywidualne upodobania artystów, ale ogólnie panujące trendy i wyznaczniki kobiecego piękna tego okresu.
Dzięki odwadze modelek i zmianie w sposobie myślenia, w stosunku do tego, jaki panował w epoce renesansu, na barokowych dziełach odważnie eksponowane są krągłości i fałdki tłuszczu okalające kobiece ciało.
Śmiałość, zmysłowość i cielesność stoi tu w sprzeczności do pielęgnowanej w epoce renesansu duchowości i tajemniczości.
W epoce baroku kobiece ciało nie ma już tajemnic.
Modelki tej epoki przyjmują odważne pozy, eksponując bezwstydnie każdą fałdkę swego ciała.
Uwielbienie dla piękna kobiecego ciała właśnie w takiej odsłonie, widoczne w dziełach autorstwa Rubensa, dało swój początek słynnemu powiedzeniu – rubensowskie kształty – co odnosimy właśnie do kobiet o pełnej sylwetce.